Türkiye'de zeytin, sadece bir meyve değil; bir kültür, bir geçim kaynağı, bir hafızadır. Zeytin ağacı bin yıl yaşar, bizden öncekileri görür, bizden sonrakilere gölge olur. Ama artık bu ülkenin en kadim ağaçları bile bir gecede gözden çıkarılabiliyor.
AKP milletvekillerinin Meclis’e sunduğu ve yoğun tepkilere rağmen 24 saat içinde komisyondan geçirilen yasa teklifiyle zeytinlikler madenciliğe açılıyor. Bu sadece doğaya değil, vicdana da ihanettir.
AKP'li Mustafa Varank başkanlığındaki TBMM Sanayi ve Enerji Komisyonu'ndan geçen 11. madde, zeytinlik alanlarda maden ruhsatı verilmesini mümkün kılıyor. Üstelik sadece zeytinlikler değil; milli parklar, özel çevre koruma alanları, sulak alanlar, sit bölgeleri de bu kapsama alınıyor. MAPEG’in 4 ay içinde kurum görüşü alamazsa ruhsatı “verilmiş” sayacağı sistem, doğaya resmen bir açık çek sunuyor.
Bu teklif sadece “meşru madencilik” değil, kaçak madenler için de af getiriyor. Yani izinsiz çalışan, çevreyi katleden, ormanları delik deşik eden işletmeler ödüllendiriliyor. Acele kamulaştırma, ÇED süreçlerinin esnetilmesi, yıkım kararlarının iptali… Bu düzenleme, doğayı korumakla görevli yasaları maden şirketlerinin önünde eğiyor.
Ama mesele yalnızca zeytin değil. Bu yasa, bir sistemin fotoğrafıdır:
Kamu yararına değil, şirket yararına yapılan bir sistemin.
Yaşayanı değil, kazanı gözeten bir zihniyetin.
Köylüyü, çiftçiyi, çocuğu değil; CEO’yu koruyan bir düzenin.
Hatırlayalım: Bu topraklarda bir zamanlar bir zeytin dalı uğruna savaş durdurulurdu.
Bugün ise bir yasa çıkarılıyor ve binlerce zeytin ağacının mezar kazısı resmileştiriliyor.
Unutulmamalı:
Zeytin ağacı, bir nesli doyurur.
Maden ise birkaç cepleri.
Bu ülkenin çocukları, madene değil zeytine bakarak büyümeli.