AİHM'den Demirtaş için yeni ihlal kararı

Mahkeme bire karşı altı oyla Türkiye’yi Demirtaş’a toplam 35 bin 745 avro (3 bin 245 avrosu maddi, 32 bin 500 avrosu manevi zarar için / yaklaşık 1,7 milyon lira) tazminat ödemeye mahkum etti. Ayrıca 20 bin avroluk mahkeme masrafının da Türkiye’nin ödemesine karar verildi.

Avukatlarının X’teki paylaşımına göre AİHM, Demirtaş’ın Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nce (AİHS) güvenceye alınan şu haklarının ihlal edildiğine hükmetti:

• Anayasa Mahkemesi’nin 7 Kasım 2019’teki başvurucunun tutukluluğuna ilişkin yapılan başvuru hakkında dört yılı aşkın süredir karar vermemesi nedeniyle AİHS 5/4 maddesi

• Başvurucunun suç işlediğine dair makul bir şüphenin olmaması nedeniyle AİHS’nin 5/1 maddesinde düzenlenen özgürlük ve güvenlik hakkı
• Başvurucunun dört yılı aşkın süredir ilgili ve yeterli gerekçe olmadan tutukluluk halinin sürdürülmesi nedeniyle AIHS’nin 5/3 maddesinde düzenlenen gerekçeli karar hakkı
• Başvurucunun ve avukatlarının soruşturma dosyasına erişimine izin verilmemesi nedeniyle AİHS’nin 5/4 maddesi
• Başvurucunun siyasi saiklerle özgürlüğünden alıkonulması nedeniyle AİHS’nin 5/1 maddesi
• Özgürlük ve güvenlik hakkıyla bağlantılı olarak AİHS’nin 18’inci maddesi

‘Kobani dosyasındaki mahkumiyeti boşa çıkarmıştır’

Kasım 2016’dan bu yana tutuklu olan Demirtaş, Kobani davasında 42 yıl hapis cezasına çarptırılmıştı.

Çok sayıda siyasetçinin yargılandığı davaya ilişkin kararın 32 bin sayfalık gerekçesi geçen gün açıklanmıştı.

Demirtaş’ın avukatları Benan Molu, Mahsuni Karaman ve Ramazan Demir, son AİHM kararını şöyle yorumladı:

“Kararın en önemli tarafı sayın Demirtaş ve arkadaşlarına Kobani dosyasında verilen mahkûmiyet kararının dayandığı delilleri boşa çıkarması olmuştur. Zira AİHM’in tutuklama için makul suç şüphesi bulmadığı delillerle müvekkillerimiz mahkum edilmiştir.

Geç de olsa bu ve önceki AİHM kararları uyarınca müvekkillerimizin tahliye edilmesi ve kanun yolları aşamasında müvekkillerimizin beraatine karar verilmesi umudumuzu koruyoruz. Bu kararlara uymanın temenni, dilek veya takdiri değil, zorunlu olduğunu bir kez daha hatırlatıyoruz.”