Boykotu Unutursak Onlar Kazanır

Türkiye’de belli çevrelerin yıllardır sürdürdüğü kirli bir oyun var:
 

Laik, çağdaş, eşitlikçi kesimlerin tüketim gücünü kullanıp, kazandıkları parayla cemaatleri, tarikatları, iktidarı beslemek.

Muhalif olan, laikliğe, özgürlüğe, kadın haklarına, bilime ve akla inanan bu toplum kesimi, yıllardır bu şirketlerin hedef kitlesi. Reklamlarında “çağdaş yaşam” var, influencerlarında “özgür kadın” figürü var, vitrinlerinde batılı imajlar var… Ama kasada biriken paralar, arkada iktidar ilişkileriyle, cemaat bağlantılarıyla, tarikat organizasyonlarıyla el sıkışıyor.

Ve biz her seferinde şaşırıyoruz.
Sonra öfkeleniyoruz.
Sonra sosyal medyada kampanyalar başlatıyoruz.
Sonra… sonra unutuyoruz.

Bu unutkanlığın bedelini hep birlikte ödüyoruz.
Hatırlayalım: Kadın cinayetlerine göz yuman, laik eğitimi hedef alan, çocukların geleceğini karartan cemaat yapılanmaları, bu ekonomik gücü nereden alıyor sanıyorsunuz?

Bugün boykot edilen marka, yarın başka bir kampanyaya sponsor oluyor.
Bir bakmışsınız, festivallerde yine aynı isim, üniversite etkinliklerinde yine o sponsor…
Çünkü o markalar biliyor ki: Biz unuturuz.
Üç gün konuşuruz, beşinci gün indirim görünce alışverişe devam ederiz.
“Boşver ya, zaten her yer aynı,” deyip geçeriz.

Ama bu kez farklı olmalı.
Çünkü bu sadece bir kampanya değil; bu bir hafıza mücadelesi.
Bu, “Ekmeğimizi kimden aldığımız” kadar, “Geleceğimizi kime teslim ettiğimiz” meselesi.

Ekrem İmamoğlu’nun desteğiyle daha da görünür hale gelen bu boykot çağrısı, aslında bir duruş çağrısı.
Bizi hafızasızlaştırmak isteyenlere karşı, hatırlamaya davet.
Tüketim alışkanlıklarımızı sadece etik kaygılarla değil, siyasi bir bilinçle de gözden geçirme zamanı.

Unutursak onlar kazanır.
Unutmazsak, sadece bir markayı değil, bu düzeni sarsarız.