CHP'nin Yozgat mitingi gösteriyor ki;

Türkiye’nin son on yılına damgasını vuran siyasi gelişmeler, özellikle muhalefet partileri arasında kurulan seçim ittifaklarının belirleyici rolünü açıkça ortaya koymuştur. 2019 yerel seçimleri, bu bağlamda kritik bir dönüm noktası olarak değerlendirilmektedir. Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) ile İYİ Parti arasında kurulan iş birliği, yalnızca siyasi bir strateji değil, aynı zamanda seçmen nezdinde karşılık bulan bir toplumsal mutabakatın da ifadesi olmuştur. Bu nedenle, önümüzdeki dönemde özellikle genel seçimlere yönelik stratejik planlamalarda bu türden ittifakların yeniden kurulması, muhalefet açısından bir zorunluluk olarak karşımıza çıkmaktadır.

2019 yerel seçimlerinde elde edilen başarı, CHP ve İYİ Parti’nin koordineli hareket ettiğinde büyükşehirlerde iktidar bloğuna karşı etkili sonuçlar alabileceğini göstermiştir. Ancak 2023 seçim sürecinde yaşanan politik kopuşlar, muhalefetin bütüncül strateji üretme kapasitesinde ciddi zayıflamalara yol açmıştır. Bu süreçte İYİ Parti’nin yalnızlaşması ve CHP’nin ittifak içinde dahi zaman zaman merkezileşen bir aktör haline gelmesi, muhalefet içi gerilimleri artırmıştır. Buna karşın 2024 yerel seçimleri sonrasında özellikle CHP’nin güç kazandığı iller göz önüne alındığında, seçmenin iş birliğine olan ilgisinin hâlâ yüksek olduğu görülmektedir.

Bu noktada, sadece CHP ve İYİ Parti arasında değil, diğer muhalefet partilerini de kapsayacak şekilde daha geniş tabanlı bir “Türkiye İttifakı”nın inşa edilmesi elzemdir. Bu ittifak,diğer muhalefet partilerinin katkısıyla yalnızca seçim kazanma odaklı değil; demokratikleşme, hukuk devleti, kuvvetler ayrılığı ve ekonomik reform gibi yapısal sorunlara yönelik çözüm üreten bir birlikteliğe dönüşmelidir.

Siyaset bilimi literatürü, otoriter eğilimlerin yükseldiği rejimlerde muhalefetin birlik içerisinde hareket etmesinin, demokratik geçiş süreçlerinin anahtarı olduğunu vurgular. Türkiye özelinde bu teorik yaklaşım, pratikte de kendini göstermiştir. Dolayısıyla önümüzdeki dönemde muhalefet partilerinin yalnızca taktiksel değil, stratejik ve ilkeler temelinde bir ittifak inşa etmeleri; bu ittifakı da halk nezdinde meşruiyeti yüksek, sürdürülebilir ve kurumsallaşmış bir yapıya dönüştürmeleri gerekmektedir.

Sonuç olarak, Türkiye’nin demokratik geleceği açısından CHP ve İYİ Parti’nin yeniden bir araya gelmeleri ve diğer muhalefet unsurlarıyla birlikte ortak bir siyasal zemin oluşturmaları bir tercihten ziyade tarihsel bir zorunluluk haline gelmiştir. Bu birliktelik yalnızca iktidar değişimini değil, aynı zamanda yeni bir demokratik rejim inşasını da mümkün kılacaktır.